rozdział 15

XV

Obraz, który pojawił się nagle przed iluminatorem wzbudził w Luke'u sprzeczne uczucie. Z jednej strony niepokój, z drugiej zaś poczucie tryumfu. Tak, właśnie tego szukał. Moc doprowadziła go tam gdzie powinien się znaleźć.
Wedge wybudził się gwałtownie z drzemki, zamrugał oczami, spojrzał najpierw za iluminator, potem na konsolę sterowniczą i wydał cichy okrzyk, który chwilę później przerodził się w wykrzyczane w burzy emocji słowa:
– gwiezdny niszczyciel!
– Tak tak, wiem – przytaknął Luke na odmianę spokojnie. – Gwiezdny niszczyciel. Właśnie tu mieliśmy dotrzeć.
– No dobra. – Wedge otworzył szeroko oczy, całkowicie przytomny. – Ale jak my się tam dostaniemy? Sabotaż?
– Nie. – Luke oderwał dłonie od przyrządów kontrolnych, po czym wstał, podchodząc do półki, gdzie do ładowarki podłączony był jego miecz świetlny. – Pozwolą nam wylądować. Sami nas ściągną. Komukolwiek na tym zależy, chce żebyśmy przylecieli.
– Jasne. Chyba zaczynam rozumieć filozofie sithów – stwierdził na w pół żartobliwie Wedge, obserwując jak Luke odłącza swoją broń od ładowania i przypina ją do pasa.
– Zaprogramowałem kurs jak najbliżej tego gwiezdnego niszczyciela – ciągnął dalej Luke. – Ich skanery pewnie za raz nas wykryją, o ile już tego nie zrobiły. Z tej odległości wyczuwam Shayley bardzo wyraźnie. Jest tam, na tym statku. –
Wedge nabrał i gwałtownie wypuścił powietrze.
– Cokolwiek by się działo, idę z tobą – oznajmił stanowczo. – Może nie znam się na mocy, ale ze szturmowcami na pewno ci pomogę.
– Myślałem że zostaniesz tutaj. – W głosie Luke'a zabrzmiało wyraźne zdziwienie.
– A ja myślałem ze tego nie powiesz – odciął się korelianin. Luke roześmiał się, ale wyglądał na jeszcze bardziej zmartwionego i przytłoczonego.
– Niezidentyfikowany wahadłowiec – odezwał się w głośniku interkomu szorstki głos. – Mówi darth carlus. Wiem ze to ty tam jesteś Skywalker. Czekałem na ciebie, dla tego pozwolę ci wylądować. W tym momencie zostajesz właśnie namierzony wiązką promienia sciągającego. Za chwilę się spotkamy. –
Wedge zacisnął zęby.
– Co za bez kończynowy pokurcz – syknął, lecz Luke uspokoił go, kładąc mu na chwilę rękę na ramieniu. Następnie podszedł do konsoli i aktywował połączenie interkomu.
– Nie jestem tu sam. – W jego niskim głosie zabrzmiała złowroga nuta, która, jak Wedge przypuszczał, w cale nie zrobiła na ich rozmówcy żadnego wrażenia. – Wraz ze mną jest moc.
– Ze mną również, SKywalker – odpowiedział Darth Carlus. – Nie próbuj teraz żadnych manewrów. Wiesz dobrze że mam twoją uczennicę. Wiesz również że ona jeszcze żyje, ale jeśli zrobisz jeden nie właściwy ruch, ona zginie.
– To nie ty rozdajesz teraz karty – odpowiedział Luke. – I nie ty stawiasz teraz warunki. Ale przyjmijmy ze nie zauważyłem tego błędu i zrobię jak sobie życzysz.
– Zobaczymy na czyją szalę przechyli się zwycięstwo – odciął się Carlus. – Poczekaj aż cię dostanę w swoje ręce… –
– Och zamknij się! – Wedge nim to powiedział jednym skokiem znalazł się obok Luke'a i z całej siły uderzył palcem w guzik interkomu, przerywając połączenie. Spojrzał na Luke'a oddychając ciężko.
– Chyba naszemu sithowi zabrakło już twórczej weny – zkwitował. – Poczekaj aż cię dostanę w swoje ręce… Pff, bez przerwy gadają to samo. Liczyłem na coś bardziej kreatywnego, powiedzmy… Zaczekaj ty przebrzydły purhlaku aż cię dorwę, a teraz morda w kubeł i ani mi się waż zmieniać kurs. –
Z rozmachem otworzył skrytkę, z której wyjął naładowany i gotowy do działania blaster, oraz pas z ogniwami energetycznymi.
– Dobra, poczekaj sobie tylko, ty gamorreańska mento – syknął, a w jego głosie zabrzmiała jeszcze większa groźba niż w głosie Luke'a. – Bo za niedługo ja mogę dostać cię w swoje ręce ty śmieciu. Ja, Wedge ANtilles z Korelii. I zrobię to za nią, za SHayley Starlightt i nie obchodzi mnie co złego jej zrobiłeś. –
Zacisnął mocno zęby, oddychając szybko przez nos. Luke odczuł nawet ulgę widząc przyjaciela w tak bojowym nastroju.
– Wytrzymaj jeszcze trochę, Shayley. Radzisz sobie bardzo dobrze – pomyślał, starając się przelać w tą myśl całą swoją pewność i spokój, nie ubarwiając tego gniewem i bojowym nastawieniem Wedge'a. – Jesteśmy już blisko. Idziemy po ciebie. –